Tο άρθρο που ακολουθεί (σε 3 μέρη) και αναφέρεται σε ένα τραγικό τροχαίο δυστύχημα στην Ελλάδα με θύματα μικρά παιδιά, πάλι με νταλίκα που σκόρπισε τον θάνατο, γράφθηκε πριν από 15 χρόνια και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό auto motor und sport.Δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τίποτε από το περιεχόμενό του,με εξαίρεση κάποια επιμέρους στατιστικά στοιχεία.Και δεν έχει αλλάξει διότι παραμένει αμετάβλητη η νοοτροπία ΟΛΩΝ ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων που έχουν περάσει από τότε μέχρι τώρα,που θεωρούν τριτεύον το θέμα της οδικής ασφάλειας στον δύσμοιρο αυτό τόπο… Ενώ σχεδόν όλα τα άλλα δυτικά κράτη σχεδιάζουν και υλοποιούν ένα ολοκληρωμένο πλέγμα πολιτικών με απτά αποτελέσματα στην συνεχή βελτίωση της οδικής ασφάλειας, αφού τα τροχαία ατυχήματα έχουν τεράστιο κόστος τόσο για τα θύματα και τις οικογένειες των θυμάτων, όσο και για την εθνική οικονομία, στην Ελλάδα συνεχίζουμε να ξορκίζουμε την “κακιά την ώρα”! Όταν γίνεται ένα τραγικό τροχαίο δυστύχημα, όπως αυτό με την νταλίκα που, σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, την οδηγούσε για πολύ καιρό με έγγραφα και πινακίδα άλλου αυτοκινήτου (!) ένας μεθυσμένος την στιγμή του δυστυχήματος οδηγός,η κοινή γνώμη ασχολείται για μερικές ημέρες και μετά φτου κι απ΄την αρχή: πέρα βρέχει… Στην μνήμη των δύο αδικοχαμένων θυμάτων που μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα αντί να πάνε στη δουλειά τους πήγαν στους τάφους τους,και με ευχές για την ανάρρωση της άτυχης νεαρής γυναίκας που κινδυνεύει η ζωή της λόγω της ασυνειδησίας ενός “επαγγελματία” οδηγού, αφιερώνουμε το προ 15ετίας γραμμένο και δυστυχώς διαχρονικά επίκαιρο στην Ελλάδα άρθρο.
In memoriam.
Eικοσιένας μελίχρυσοι μικροί ήλιοι έδυσαν για πάντα,μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα,προτού καν προλάβουν να λάμψουν σ΄αυτόν τον μουντό κόσμο. Η κοινή γνώμη συγκλονίσθηκε από την τραγωδία στα Τέμπη. Η πολιτική ηγεσία εξέφρασε την οδύνη της. Πληθώρα αναλύσεων και σχολιασμών για τον Μολώχ της ασφάλτου δημοσιεύθηκε. Ποιά είναι όμως η κατάσταση την επόμενη ημέρα; Εντός,εκτός και επί τα αυτά. Κοντολογής,πέρα βρέχει για τους καθ΄ύλην αρμοδίους της κρατικής μηχανής.Κι όχι μόνο της παρούσας κυβέρνησης,αλλά όλων των κυβερνήσεων που έχουν περάσει απ΄τον έρμο αυτόν τόπο,όπου τα πάντα μετρώνται με τον θανάσιμο συνδυασμό δύο και μόνο παραμέτρων: του πολιτικού και του οικονομικού κόστους.
Το οικονομικό κόστος για την ουσιαστική βελτίωση της οδικής ασφάλειας είναι πολύ μεγάλο (αν και μηδαμινό σε σχέση με το κόστος που συνεπάγεται η στρατιά των χιλιάδων κατ΄έτος σοβαρά τραυματισμένων και αναπήρων από τροχαία ατυχήματα), ενώ το πολιτικό κόστος από την εκατόμβη των θυμάτων του αθάνατου Ελληνικού ωχαδερφισμού, που κατά χιλιάδες κάθε χρόνο ξεψυχούν στην άσφαλτο, είναι μικρό, μια και δεν υπάρχει οργανωμένη και ισχυρή ομάδα πίεσης από πλευράς των χρηστών του απαράδεκτου οδικού δικτύου της χώρας μας,που είναι κατά 250% πιο επικίνδυνο από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο και κατά 600% πιο επικίνδυνο από το καλύτερο οδικό δίκτυο ευρωπαϊκής χώρας, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία».
Νίκος-Τρυπιάς Αλεξάνδρου
Δικηγόρος
